طراحي مبلمان خياباني براي افراد نابينا

طراحي مبلمان خياباني براي افراد نابينا

مقدمه

بسیاری از دستورالعمل ها مدافع استفاده از رنگ های متضاد برای شناسایی مبلمان خیابانی هستند، هر چند استفاده از این نوع مبلمان برای مناطق تاریخی شاید چندان مناسب نباشد. هدف عمده كاربرد این رنگ های متضاد، كمک به افراد نا بینا و كم بینا برای جلوگیری از برخورد با موانع موجود در سطح پیاده رو یا خیابان می باشد. در ادامه راهكارهای استفاده از این نوع مبلمان خیابانی بطور مختصر مورد بررسی قرار گرفته است..

تيرك ها

هر گونه تیرك یا ستون خودایستا در مسیر دسترسی باید حاوی نواری باشد كه از لحاظ رنگ و روشنایی با بقیه آیتم ها در تضاد است. حداقل عمق این نوار باید 150میلی متر و لبه پایین تر نوار، بین 1400 میلی متر و 1600میلی متر بالاتر از سطح زمین قرار گیرد. بعضی دستورالعمل ها طرفدار نوار های عمیق تر 300 میلی متر یا بیشتر از یک نوار سه نوار به رنگ تیره و دو نوار به رنگ روشن هر كدام به عمق 100 میلی متر هستند، اما طبق استانداردهای انستیتوی بین المللی نابینان رویال، یک نوار تكی حداقل 150میلی متری مورد نیاز است. هر چند نوارهای متضاد بر روی تیرك ها و تضاد رنگ در بالای میله های مهار، علاوه بر اینكه تا اندازه ای به انتخاب رنگ كلی تیرك یا میله های مهار كمک خواهد كرد، قابلیت دید آنها را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد. تیرك های خاكستری بخصوص از این حیث كه تمایل به مخلوط شدن با رنگ آسفالت پس زمینه دارند، اغلب مسئله ساز هستند. استفاده از رنگ روشن در بالای میله های مهار، یک راهكار موثر برای راحت تر دیده شدن آنها خواهد بود. اطمینان از اینكه رنگ های بكار رفته با محیط اطراف شان در تضاد باشند، ضروری است. رنگ هایی كه ظاهراً از نظر رنگ با یكدیگر متفاوت اما از ته مایه مشابهی برخوردارند )مثل سبز و قهوه ای( تضاد كافی را بویژه برای افراد مبتلا به كوررنگی ارائه نمی دهند. تضاد به معنای تفاوت در بازتاب بین دو سطح می باشد. یک روش آسان برای قضاوت درباره تضادِ خوب، گرفتن یک عكس سیاه و سفید از صحنه یا تهیه فتوكپی از یک عكس رنگی است. تضاد خوب، با سیاه و سفید و تضادِ ضعیف به رنگ خاكستری نشان داده می شود.

هدف از كاربرد رنگ هاي متضاد ، کمک به افراد نا بينا براي جلوگيري از برخورد با موانع موجود در سطح شهرمي باشد.

حداقل ارتفاع براي تيرك هاي خودایستا در فضاهاي شهري باید یك متر باشد.

ميله هاي مهار

بطور كلی بهتر است تا حد امكان از بكاربردن میله های مهار بخاطر در هم ریختگی منظر خیابان و خطرات بالقوه ای كه برای افراد دارای مشكلات حركتی و بینایی ایجاد می كنند اجتناب شود. بهبود خوانایی هم برای عابران پیاده و هم سواره ها، از طریق یک طراحی خوب، نیاز به میله های مهار را به حداقل خواهد رساند. در صورت استفاده از میلههای مهار، میله های دارای حداقل1000

میلی متر ارتفاع توصیه میشود. حداقل ارتفاع برای سایر اقلام خودایستا مانند بسترهای گل برآمده نیز باید همان1000 میلیمتر باشد و علاوه بر این با لبه های گرد طراحی شوند. تحت هیچ شرایطی نباید میله های مهار مجاور هم با زنجیر یا طناب بهم متصل شوند زیرا برای افراد نابینا و كم بینا خطرناك خواهد بود. میله های مهار می توانند از طریق افزودن رنگ ها یا پرداخت های متضاد و نوارهای بازتابنده برای شكستن خط دید و افزایش قدرت دید با استانداردهای قانون تبعیض معلولیت( 0 ( DDA مطابقت داشته باشند.

جايگاه توقف دوچرخه

به منظور اطمینان از پیروی از استانداردهای قانون تبعیض معلولیت(DDA) ، همانطور كه در قسمت قبل اشاره شد می توان جایگاه های دوچرخه را از طریق افزودن تضاد رنگ یا نوارهای بازتابنده با این استانداردها تطبیق داد. علاوه براین طراحی میله های چشمک زن، مانند جایگاه های توقف دوچرخه در شهر شفیلد نیز می تواند به كسانی كه مشكل دید دارند كمک نماید؛ بطوریكه یک جایگاه توقف دوچرخه خالی به راحتی توسط شخصی كه از عصا استفاده می كند، قابل شناسایی خواهد بود. میله های چشمک زن اغلب به

دلایل اقتصادی، تنها به دو انتهای جایگاه توقف دوچرخه اضافه می شوند. عرض بین جایگاه ها باید حداقل 1000میلی متر و ایده آل آن 1200 میلی متر است.

سطلهاي زباله

طراحی لبه سطل های زباله باید بصورت گرد، ارتفاع آنها بین 1000 الی 1300 میلی متر و نحوه قرار گرفتن آنها كاملاً روی زمین یا نزدیک سطح زمین باشد و همچنین از لحاظ رنگ با محیط اطراف شان در تضاد باشد. درب سطل باید حدود1000 میلی متر بالاتر از سطح زمین قرار گیرد.

دريچه هاي مشبك درختان

در صورت امكان، دریچه های مشبک باید خارج از محدوده مسیرهای دسترسی عمده عابر پیاده واقع شوند. دریچه های مشبک در محدوده مسیر دسترسی باید از نوع پرداخت بدون لغزش بوده و با سطح پیرامون همتراز باشند. پهنای درزهای موجود در دریچه ها نباید بیشتر از 13 میلی متر باشد و در زوایای راست مسیر اصلی تردد نصب گردند. قطر حفره های دایره ای هر نرده نباید بیش از 18 میلی متر باشد. این پیشنهادها به منظور كاهش خطر سِكندری خوردن ناشی از گیر كردن سر عصا و چرخ های ویلچر ارائه شده است.

دريچه هاي مشبك اطراف درختان در مسير دسترسي باید از مواد بدون لغزش بوده و با سطح پيرامون همتراز باشند.

حفاظ ها

در صورت وجود شیب تند در پشت مسیر عابر پیاده، لازم است اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از احتمال سقوط افراد نشسته بر روی ویلچر یا افراد نابینا یا كم بینا صورت گیرد. حداقل ارتفاع نرده ها و موانع موجود در كنار یا امتداد پیاده رو باید 1200 میلی متر و ترجیحاً 1200 میلی متر از سطح زمین اندازه گیری شود. نرده ها همراه با سایر مبلمان خیابانی در پیاده راه ها یا نزدیکِ آن، باید از نظر رنگ كاملاً با محیط پیرامون در تضاد باشند. در صورتی كه به دلایل اقتصادی، از نرده های گالوانیزه استفاده می شود، حداقل باید با رنگ متضاد نشانه گذاری گردند. همچنین نرده ها باید به گونه ای طراحی شوند كه مانع از گشت و گذار حیوانات خانگی مثل سگ یا گربه در قسمت زیرین نرده ها گردند. از طرف دیگر باید روزنه های كافی بین عناصر عمودی وجود داشته باشد تا بچه ها و كاربران ویلچراز طریق نرده ها بتوانند ببینند و دیده شوند. سطح نرده فوقانی باید صاف باشد و در صورتی كه به عنوان تكیه گاه استفاده میشود باید به شكل دایره و به قطر 40 و 50 میلی متر باشد.

همچنین باید یک سازه برجسته به ارتفاع حداقل 150میلی متر، پشت آسفالت وجود داشته باشد تا به عنوان نوار چشمک زن برای نابینایان و به عنوان حفاظ برای كاربران ویلچر عمل نماید. ایجاد موانع پله ای 0 در مسیر ویژه عابر پیاده و پیاده راه ها برای جلوگیری از برخورد با سایر اشكال ترافیک )مثلاً در تقاطع ها با مسیر های اصلی( بسیار ضروری است. بهتر است موانع از میله های عمودی به بلندی 1200میلی متر و رنگ متضاد با محیط پیرامون ساخته شوند. یک انحراف 1200 میلی متری بین دو مانع، مانع حركت دوچرخه ها شده و امكان عبور راحت را به كاربران ویلچرمی دهد.

سايبان ها

به منظور فراهم آوردن سایبان برای افرادی كه قبل از ورود به ساختمان نیاز به توقف دارند و برای در امان ماندن از برف و باران یا آفتاب، لازم است ورودی اصلی به صورت مسقف و یا دارای سایبان بوده، مگر اینكه ساختمان به درب های اتوماتیک مجهز شده باشد. هر بخش از سازه یک سایبان، نباید برای افراد كم بینا محدودیت دید ایجاد نماید و نوارهای متضاد باید به عناصر عمودی اضافه گردند.

سرپناه ها

سرپناه ها باید در مكان هایی در نظر گرفته شوند كه فضای كافی برای اینكار وجود داشته باشد. در موقعیت هایی كه در معرض شرایط بد آب و هوایی قرار ندارند، یک سرپناه ایستگاه اتوبوس آزاد، دسترسی خوب و تاحدودی محافظت در برابر هوا را فراهم می كند. در صورتی كه قرار است بخشی از ایستگاه اتوبوس برای تبلیغات مورد استفاده قرار گیرد، آگهی های تبلیغاتی باید در مكانی نصب شوند كه افراد نشسته در ایستگاه بتوانند رفت و آمد اتوبوس را به راحتی ببینند. به دلایل امنیت فردی، سرپناه ایستگاه اتوبوس باید عمدتاً از مواد شفاف ساخته شود تا در شب بخوبی نمایان و روشن باشند. در جاهایی كه ازشیشه یا حفاظ های روشن استفاده

می گردد، این اقلام باید حاوی یک نوار به رنگ متضاد به عرض حداقل 150 میلی متر و ارتفاع بین 1400 تا 1600میلی متر از سطح زمین باشند.

كیفی زندگی شهروندان صحه می گذارد. این كتاب، كه در واقع راهنمایی برای مسئولان و مدیران شهری است، بر استفاده هر چه بیشتر از مشاركت مردم و سازمان های مرتبط شهری و نیز تمركز بر واقعیت های كنونی برای تحقق چشم انداز شهری و حصول اهداف و آرمان های آتی تاكید می ورزد. ارایه زنجیره ای فصل ها، برجسته و متمایز نمودن فرآیند برنامه ریزی شهری و آراستن آن به شواهد عملی و عینی از تجربیات مدیران شهری مختلف بر غنای مطالب كتاب افزوده است. كتاب حاوی نكات ارزشمندی از مسایل شهری است كه در منابع منتشر شده كمتر مورد توجه قرار گرفته است. همچنین با طرح پرسش هایی ارزشمند، جنبه هایی مغفول از واقعیت برنامه ریزی شهری از جمله ناكارآمدی برنامه ریزی فیزیكی در حل مسایل شهری، غیر مشاركتی و فن گرا بودن گذشته برنامه ریزی شهری، غلبه تفكر تكنوكراتیک بر فرآیند تدوین و تهیه برنامه های شهری، وظایف برنامه ریزان و مدیران شهری در فضای رقابتی دنیای مجازی، ضرروت نیاز به برنامه ریزان شهری در مقابل برنامه ریزان بخشی، ناكامی های برنامه ریزان شهری و ارایه

راهكارهایی برای موفقیت برنامه ریزان شهری را مدنظر قرار داده است.

منبع:

· wwwoodhouse.co.uk/knowledge/dda-street-furniture-design-for-visual-impairment